Charakterystyka pomieszczeń higieniczno-sanitarnych w świetle przepisów bhp

Charakterystyka pomieszczeń higieniczno-sanitarnych w świetle przepisów bhp

Pomieszczenia higieniczno-sanitarne Pomieszczenia higieniczno-sanitarne powinny być usytuowane w sposób uniemożliwiający pracownikom korzystającym z nich przechodzenie przez pomieszczenia, w których stosowane są substancje trujące lub materiały zakaźne albo wykonywane są prace szczególnie brudzące, jeżeli nie pracują oni w kontakcie z tymi czynnikami.

Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub wydzielonych pomieszczeniach. Pomieszczenia przeznaczone na szatnie powinny być suche i, w miarę możliwości, oświetlone światłem dziennym. Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub w piwnicach, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej izolacji ścian zewnętrznych i podłóg, zabezpieczającej pomieszczenia przed wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz zapewnienia warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń. W szatniach należy zapewnić przynajmniej czterokrotną wymianę powietrza na godzinę, a w szatniach wyposażonych w okna otwieralne przeznaczonych dla nie więcej niż 10 pracowników, wymiana powietrza nie może być mniejsza niż dwukrotna na godzinę. Szatnie przeznaczone dla ponad 25 pracowników powinny być dodatkowo wyposażone w wentylację mechaniczną. W szatni powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50% zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Jako miejsca siedzące nie mogą być stosowane ławki wolno stojące. Szerokość przejść między dwoma rzędami szaf oraz głównych przejść komunikacyjnych powinna być nie mniejsza niż 1,5 m. Szerokość przejść między rzędami szaf a ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m.

W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne dla pracowników i zapewniające bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i przebranych w odzież własną. Umywalnia powinna być wyposażona w umywalki emaliowane lub wykonane z materiału odpornego na korozję, zgodne z Polską Normą. Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca. W przypadku zatrudniania pracowników przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi należy zapewnić umywalki z bieżącą ciepłą wodą. Szerokość przejścia między umywalkami a ścianą przeciwległą powinna wynosić nie mniej niż 1,3 m, a między dwoma rzędami umywalek – nie mniej niż 2 m.

 Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków – „jadalnię". Obowiązek ten dotyczy również pracodawców zatrudniających dwudziestu i mniej pracowników, jeżeli narażeni są na kontakt ze środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi, materiałami biologicznie zakaźnymi albo przy pracach szczególnie brudzących, nie dotyczy natomiast zakładów pracy, w których wykonywane są prace wyłącznie o charakterze biurowym. W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące o zakazie palenia tytoniu. W pomieszczeniu jadalni należy zapewnić przynajmniej 2-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny.

 Dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu prac w kontakcie ze szkodliwymi substancjami albo materiałami zakaźnymi lub trującymi powinny być urządzone oddzielnie jadalnie niedostępne dla innych pracowników. Jadalnie te powinny być oddzielone od pomieszczeń pracy pomieszczeniem izolującym, w którym należy urządzić miejsca do pozostawiania odzieży ochronnej oraz zainstalować umywalki z ciepłą bieżącą wodą.

 W zakładzie pracy zatrudniającym od dwudziestu do dwustu kobiet w jednym budynku powinna być urządzona w umywalni dla kobiet kabina higieny osobistej wyposażona w bidet, umywalkę z ciepłą bieżącą wodą i miską ustępową. Na każde następne 200 kobiet należy urządzić dodatkową kabinę. Powierzchnia kabiny nie może być mniejsza niż 2,4 m2 . W zakładzie pracy zatrudniającym na jedną zmianę więcej niż dwadzieścia kobiet w jednym budynku należy urządzić pomieszczenie z miejscami do wypoczynku w pozycji leżącej dla kobiet w ciąży i karmiących matek, przyjmując co najmniej jedno miejsce na każdych trzysta kobiet zatrudnionych na jednej zmianie, lecz nie mniej niż jedno miejsce. Powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m2 . W pomieszczeniach tych oraz w pomieszczeniach higieny osobistej kobiet należy zapewnić przynajmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny.

Palenie tytoniu w zakładach pracy jest dozwolone wyłącznie w odpowiednio przystosowanych pomieszczeniach (palarniach) wyposażonych w dostateczną ilość popielniczek. Palarnie powinny być usytuowane w sposób nienarazający osób niepalących na wdychanie dymu tytoniowego. W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m2 powierzchni podłogi na każdego pracownika najliczniejszej zmiany, z tym jednak, że powierzchnia poszczególnych pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza niż 4 m2 . W palarni należy zapewnić przynajmniej dziesięciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny.

Po kim może być przyznana renta rodzinna?

Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny po śmierci osoby, która:

• miała ustalone prawo do emerytury ustalonej na zasadach dotychczasowych albo na nowych zasadach
• spełniała warunki wymagane do ustalenia emerytury na zasadach dotychczasowych albo na nowych zasadach
• miała ustalone prawo do emerytury pomostowej
• miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
• spełniała warunki wymagane do ustalenia renty z tytułu niezdolności do pracy; przy ocenie prawa do renty, która przysługiwałaby zmarłemu (przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy)
• pobiera zasiłek przedemerytalny lub świadczenie przedemerytalne
• pobierała nauczycielskie świadczenie przedemerytalne.

W każdym przypadku przyjmuje się, że osoba zmarła spełniała warunki do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Praktyki zawodowe, w czasie uczęszczania do szkoły zawodowej ZUS zalicza do stażu pracy...

Zakład Ubezpieczeń Społecznych może przyznać wnioskowane świadczenie tylko wówczas, jeżeli spełnione zostały łącznie wszystkie wymagane przepi­sami warunki do jego uzyskania. Warunki nabywania prawa do emerytury określają przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Fun­duszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Emerytura wcześniejsza, na podstawie art. 46 w związku z art. 29 wy­mienionej ustawy, może być przyznana kobiecie, która do dnia 31.12.2008 r. udowodniła co najmniej 30-letni okres składkowy i nieskładkowy, a ponadto ostatnio przed zgłoszeniem wniosku była pracownikiem oraz w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub ubez­pieczeniom emerytalnemu i rentowym pozostawała w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy.

Stosownie do postanowień art. 6 ust. 2 pkt 3 tej ustawy, za okresy skład­kowe uważa się okresy zatrudnienia młodocianych na obszarze państwa polskiego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących przed dniem 1 stycznia 1975 r.

Z przepisów tych wynika konieczność zawierania z młodocianymi pra­cownikami pisemnych umów: o naukę zawodu, naukę rzemiosła, o przy­uczenie do zawodu i do określonej pracy, o odbycie wstępnego stażu pracy

W związku z tym okres nauki zawodu jest okresem składkowym, jeżeli między zakładem pracy a pracownikiem młodocianym została zawarta indy­widualna umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego odbywanego w formie nauki zawodu. Potwierdzenia faktu zatrudnienia młodocianego pracownika oraz faktu zawarcia umowy rodzącej stosunek pracy powinien dokonać zakład pracy. Nie ma natomiast podstaw do uznania za okres składkowy okresu praktyki zawodowej wykonywanej w ramach programu nauczania, jeżeli zajęcia praktyczne uczeń wykonywał w warsztatach szkolnych bądź w zakładach pracy na podstawie umowy zawartej między szkołą a pracodawcą.

Pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia

Zgodnie z artykułem 55 kodeksu pracy pracownik może rozwiązać umowę o pracę (analogicznie do art. 52) bez wypowiedzenia m.in. w przypadku ciężkiego naruszenia przez pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika - np. w przypadku mobbingu.

Art. 94(3) par. 4 KP mówi, że pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.

Odszkodowanie w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę przysługuje pracownikowi nawet wtedy, gdy nie poniósł szkody majątkowej. Wyższego odszkodowania może pracownik dochodzić, gdy udowodni, że wskutek rozwiązania stosunku pracy poniósł większą szkodę majątkową niż wysokość minimalnego wynagrodzenia.

Ponadto zgodnie z art. 94 (3) par 3 KP pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Sąd ustalając wysokość zadośćuczynienia bierze pod uwagę całokształt doznanej przez pracownika wskutek mobbingu krzywdy, nie ma więc górnej granicy wysokości takiego zadośćuczynienia.  

ZUS zwróci koszty za badania na zawartość alkoholu we krwi pracownika.

ZUS zwraca koszty badań na zawartość alkoholu w organiźmie

W przypadku kiedy istnieje uzasadnione  podejrzenie, że pracownik w chwili wypadku znajdował się w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych pracodawca ma prawo do kierowania ubezpieczonego na badanie niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie.

Odmowa poddania się badaniu lub inne zachowanie uniemożliwiające jego przeprowadzenie powoduje pozbawienie prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, chyba że ubezpieczony udowodni, że miały miejsce przyczyny, które uniemożliwiły poddanie się temu badaniu. Ubezpieczony ponosi koszty badań w przypadku, kiedy będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku. W pozostałych przypadkach koszty badań zwracane są kierującemu na te badania przez ZUS.

Rozliczenie kosztów badań ubezpieczonego niezbędnych do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie, poniesionych przez płatnika składek następuje na podstawie jego wniosku złożonego w oddziale ZUS właściwym ze względu na siedzibę płatnika składek.

W celu uzyskania zwrotu poniesionych kosztów płatnik składek powinien złożyć w placówce ZUS wniosek o zwrot kosztów poniesionych w związku ze skierowaniem ubezpieczonego na badania niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie, do którego należy dołączyć protokół powypadkowy albo kartę wypadku oraz fakturę VAT albo rachunek i wyniki badań ubezpieczonego.

Wniosek i informacje na ten temat znajdują się na stronie ZUS.